Iwona Walerowicz – Gabinet Kosmetyki Estetycznej
Iwona Walerowicz - Gabinet Kosmetyki Estetycznej
Najważniejszą korzyścią zabiegu z wykorzystaniem toksyny botulinowej zawartej w preparatach renomowanych firm, stosowanych w naszej klinice, jest wygładzenie i redukcja zmarszczek różnych okolic twarzy oraz korekcja bruzd.
Wskazaniem do iniekcji toksyny botulinowej w wybrane obszary twarzy są:
– zmarszczki mimiczne występujące na czole – poziomie i pionowe,
– między brwiami tzw. lwia zmarszczka
– uniesienie brwi
– okolicy oczu ( np. kurze łapki ),
– bruzdy nosowo-wargowe,
– otaczające usta tzw. zmarszczki palacza,
– zmarszczki występujące na brodzie i szyi,
– uzupełnienie innych zabiegów przeciwzmarszczkowych.
Efekty iniekcji widoczne są po 2-3 dniach od wykonaniu zabiegu i postępują do 10 lub 14 dni, kiedy to następuje całkowity proces wygładzenia. Efekty utrzymują się przez kilka miesięcy, co jest zależne od indywidualnych predyspozycji skóry pacjenta, obszaru wstrzyknięcia botuliny a także rodzaju preparatu. Twarz bez zmarszczek i bruzd po takim zabiegu jest młodsza, mniej zmęczona oraz ujędrniona.
Zabieg nie wymaga większego przygotowania i trwa zazwyczaj 15-30 minut. Przed interwencją zbierany jest szczegółowy wywiad lekarski, następnie odbywa się ocena twarzy w spoczynku i podczas mimiki. Dyskutowane są realne możliwości korekty oraz oczekiwania pacjentki. Po ustaleniu wszystkich szczegółów, poinformowaniu o możliwych powikłaniach i skutkach ubocznych można przystąpić do wykonania zabiegu.
Podczas jednej sesji optymalną do podania objętością jest 1 ml preparatu i większość obecnych na rynku preparatów jest konfekcjonowana właśnie w takiej objętości. Po zabiegu wykonywany jest delikatny masaż ust. Poniżej zdjęcie ust Pacjentki wykonane tuż po zabiegu powiększania ust.
Naturalną reakcją jest pojawienie się obrzęku, który wynika z podrażnienia tkanek i faktu, że kwas hialuronowy “ściąga” wodę z okolicznych struktur (stąd wynika też poprawa nawilżenia warg po zabiegu). Po zabiegu można stosować zimne okłady. Następnego dnia możliwy jest powrót do codziennych aktywności. Nie ma wówczas przeciwwskazań do nałożenia makijażu.
24 godziny po zabiegu nie należy:
– latać samolotem,
– uprawiać sportu,
– pić alkoholu,
– palić papierosów.
Obowiązkowa wizyta kontrolna u lekarza powinna odbyć się około 14 dni po zabiegu, aby ocenić efekt i skontrolować proces gojenia.
Warto wiedzieć, że słowo wolumetria odnosi się do zmiany rysów twarzy i oznacza raczej potrzebę przeprowadzenia zabiegu, a nie samą czynność. Niemniej jednak w powszechnym rozumieniu słowo to często występuje właśnie jako nazwa zabiegu. Wolumetria twarzy najczęściej przeprowadzana jest przy zastosowaniu kwasu hialuronowego (przykładem takiego zabiegu jest miękki lifting) lub przeszczepu własnego tłuszczu. Co daje wolumetria twarzy? Często pojęcie to rozumiane jest jako synonim modelowania twarzy bez użycia skalpela. W wyniku przeprowadzonego w gabinecie zabiegu można przywrócić właściwy owal twarzy, uwydatnić kości policzkowe i wyrównać kontur. Twarz po zabiegu zyskuje młodszy wygląd, poprawia się jędrność skóry, a zmarszczki zostają spłycone. Na zabiegi mające na celu zmianę rysów twarzy decydują się nie tylko kobiety, ale również mężczyźni.
Jak już zostało wspomniane, jednym z zabiegów, jaki można przeprowadzić, aby poprawić rysy twarzy, jest miękki lifting. Stosuje się go po to, aby wymodelować skronie, policzki, brodę, żuchwę. Znajduje on zastosowanie także do likwidacji tzw. chomików, czyli opadających policzków. Najczęściej z tym problemem borykają się osoby po 50. roku życia. Miękki lifting pozwala uzyskać prawidłowe proporcje i zadbać o odpowiednią symetrię twarzy oraz spłycić bruzdy. Po zabiegu twarz ma nie tylko ładniejszy kształt, ale też skóra staje się bardziej napięta i lepiej nawilżona.
Przed zabiegiem przeprowadzana jest dokładna ocena proporcji twarzy. Następnie za pomocą kaniuli, czyli miękkiej i tępo zakończonej igły, w odpowiednich miejscach wprowadzany jest kwas hialuronowy. Dzięki niemu można nadać tkankom miękkim właściwą objętość. Na pierwsze efekty zabiegu nie trzeba długo czekać, te są widoczne niemal od razu. Pełne rezultaty pojawiają się ok. miesiąc po zabiegu (jest to stopniowy proces). Efekty miękkiego liftingu utrzymują się od 1 do 2 lat. Zabieg nie jest bolesny, choć podczas niego może być odczuwalny lekki dyskomfort i uczucie rozpierania.
Na wolumetrię twarzy decydują się osoby, które chcą jak najdłużej zachować młody wygląd. Użycie kwasu hialuronowego czy tłuszczu jest polecane m.in. w przypadku zapadniętych kości policzkowych i opadających policzków. Wolumetria twarzy sprawdza się także przy redukcji zmarszczek i pozwala pozbyć się problemu zwiotczałej skóry. Z zabiegów korzystają ponadto osoby, które mają anatomiczne defekty m.in. zauważalną asymetrię w budowie twarzy czy nierówne wargi.
Termokoagulacja zmian skórnych to metoda, która wykorzystuje potencjał leczniczy oraz zaawansowaną technologię fal radiowych.
Zabieg polega na w pełni kontrolowanym przyciąganiu płynów międzykomórkowych na powierzchnię skóry wywołując tym samym ciśnienie wewnątrzkomórkowe, które wywołuje efekt elektrokoagulacji naczynka.
Usuwanie naczynek urządzeniem Lamprobe gwarantuje bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa, ponieważ termokoagulacja oddziałuje punktowo na naczynko nie naruszając otaczających ją naczyń i tkanek, a intensywność zabiegów jest w pełni kontrolowana.
Urządzenie Lamprobe to atestowany aparat zatwierdzony przez FDA oraz certyfikowany znakiem CE.
Ciąża i połóg,
Okres karmienia piersią,
Przyjmowanie leków światło uczulających,
Terapia antydepresantami,
Mocna opalenizna,
Spożywanie alkoholu ( co najmniej dobę przed ),
Łuszczyca,
Bielactwo,
Padaczka,
Zaburzenia krzepnięcia krwi.
Przed zabiegiem przeprowadzany jest wywiad z Pacjentem, mający na celu wyeliminowanie ewentualnych przeciwwskazań. Pacjent zostaje też szczegółowo poinformowany o przebiegu i charakterystyce całej procedury medycznej.
Zabieg z wykorzystaniem nici APTOS wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i polega na podskórnym wprowadzeniu nici, poprzez pojedyncze nakłucia. Efekty utrzymują się nawet do dwóch lat. Zabieg jest komfortowy dla Pacjenta, a okres rekonwalescencji trwa około dwóch tygodni – nie wyklucza to jednak powrotu do aktywnego trybu życia już po kilku dniach. Lifting całej twarzy trwa około 30-40 minut, maksymalnie 60 minut, a pojedynczej strefy zabiegowej około 10-15 minut.
Po wykonanym zabiegu nie jest potrzebna konsultacja. W ciągu 24 godzin po terapii zaleca się stosowanie zimnych okładów. Przez dwa tygodnie od zabiegu nie należy spożywać alkoholu. Po zabiegu zaleca się również unikanie nadmiernej mimiki, intensywnego wysiłku fizycznego, masaży oraz zabiegów intensywnie rozgrzewających.
Utrata jędrności skóry na twarzy i szyi.
Zaburzony owal twarzy, nieregularne rysy twarzy.
Obniżone zewnętrzne krawędzie brwi, opadające brwi.
Opadająca, wiotka skóra policzków.
Fałdy i zmarszczki skóry na twarzy i szyi.
Zmiany zanikowe twarzy i szyi.
Asymetria twarzy.
Ciąża,
Choroba nowotworowa,
Otwarte rany lub zmiany chorobowe skóry,
Zaburzenia krzepliwości krwi,
Terapia przeciwzakrzepowa.
Przed zabiegiem przeprowadzany jest wywiad lekarski mający na celu wyeliminowanie ewentualnych skutków ubocznych iniekcji. Lekarz ocenia stan skóry pacjenta, informuje o przebiegu zabiegu oraz przeciwwskazaniach.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, trwa około 15-45 minut. Już po pierwszym wypełnieniu widoczne są efekty wymodelowania twarzy, odmłodzenia wyglądu, wypełnienia ust, redukcji wszelkich oznak starzenia się skóry.
Lekarz ocenia efekty i informuje o ewentualnych kolejnych wypełnieniach.
– Zbyt wąskie, nierówne usta z opadającymi kącikami,
– Zmarszczki na twarzy, szyi i dekolcie,
– Zwiotczała skóra na dłoniach,
– Niezadowalający kształt podbródka i linia żuchwy,
– Opadające policzki i wiotczejący kontur ust,
– Bruzdy nosowo-wargowe, wyrazista dolina łez,
– Objawy zaniku tkanki, czyli tzw.: lipoatrofia jarzmowa,
– Nienaturalnie szczupła twarz, zbyt ostre rysy,
– Usta pozbawione prawidłowego kolorytu,
– Oznaki starzenia ust.
Zabieg wypełniania zmarszczek i powiększania ust przeciwwskazany jest w okresie ciąży i karmienia piersią, podczas miesiączki, bądź u osób zażywających aspirynę i leki przeciwzapalne.
Z zabiegu wyklucza epilepsja, porfiria, alergia, nowotwory, infekcje skórne, nadwrażliwość na substancje zawarte w wypełniaczu i środki znieczulające.
Fizjologiczne:
– stres,
– silne emocje,
– otyłość,
– gorący klimat,
– wysiłek fizyczny.
Objawowe:
– nadpobudliwość nerwowa,
– niektóre choroby nowotworowe oraz neurologiczne,
– infekcje połączone z wysoką gorączką,
– zaburzenia hormonalne ( związane z nadczynnością tarczycy, cukrzycą, menopauza, andropauza ).
Do preparatów stosowanych w miejscowym leczeniu nadpotliwości należą:
sole glinowo-cyrkonowe,
siarczan glinu,
20-procentowy chlorek glinu w odwodnionym etanolu ( dostępny bez recepty ).
W postępowaniu ogólnym najczęściej rozważa się podanie oksybutyniny. Istnieje również złożony lek (zawierający alkaloidy pokrzyku wilczej jagody, winian ergotaminy i fenobarbital) zalecany w terapii bólu migrenowego i nadpobudliwości nerwowej. Formuła ta w niektórych przypadkach stosowana jest w terapii hiperhydrozy ( wykazuje działanie przeciwcholinergiczne ).
Nadpotliwość dzielimy na miejscową i uogólnioną, a także na idiopatyczną i wtórną.
Nadpotliwość wtórna najczęściej związana jest z innymi chorobami, np. endokrynologicznymi ( nadczynność tarczycy, otyłość, cukrzyca, akromegalia ), neurologicznymi ( choroba Parkinsona, uszkodzenie rdzenia kręgowego, udar mózgu ), nowotworowymi ( chłoniaki, guz chromochłonny, zespól rakowiaka ).
Może być także efektem przyjmowania niektórych leków ( m.in. leki przecidepresyjne, niektóre anyybiotyki, leki hipoglikemizujące, opioidy, tryptany, NLPZ ). Wtórna, uogólniona nadpotliwość może towarzyszyć także chorobom zakaźnym – gruźlicy, bucelozie, malarii. Zdarza się, że jest objawem zatrucia i zespołu abstynencyjnego ( alkohol, kokaina, heroina ).
Fizjologicznie przejściowa nadpotliwość może towarzyszyć okresowi premenopauzalnemu i okołomenopauzalnemu, ciąży, ekspozycji na bardzo wysokie temperatury.
Aby rozpoznać nadpotliwośc pierwotną ( która obejmuje aż 90% przypadków ), należy stwierdzić u pacjenta 4 z 6 poniższych kryteriów, utrzymujących się przez min. 6 miesięcy:
– obustronne, symetryczne pocenie się,
– ograniczenie codziennej aktywności z powodu nadmiernego pocenia się,
– więcej niż 1 epizod w ciągu 7 dni,
– dodatni wywiad rodzinny,
– początek przed 25 rokiem życia,
– brak objawów podczas snu ( wg Canadian Hyperhidrosis Advisory Committee ).
Terapia przeprowadzana jest przez lekarza, który za pomocą cienkiej kaniuli przeprowadza serię zastrzyków. W miejscach wstrzyknięć powstaje kontrolowany lekki stan zapalny tkanki tłuszczowej. W ten sposób adipocyty pękają, a uwolnione z nich tłuszcze przechodzą z krwi do wątroby, gdzie są rozkładane i następnie wydalane. Zabieg trwa około 15 minut.
Terapia przeprowadzana jest przez lekarza, który za pomocą cienkiej kaniuli przeprowadza serię zastrzyków. W miejscach wstrzyknięć powstaje kontrolowany lekki stan zapalny tkanki tłuszczowej. W ten sposób adipocyty pękają, a uwolnione z nich tłuszcze przechodzą z krwi do wątroby, gdzie są rozkładane i następnie wydalane. Zabieg trwa około 15 minut.
Po wykonaniu pierwszego zabiegu, w celu optymalizacji wyników końcowych, możliwe jest powtórzenie procedury o następną serię zabiegów. Decyzja o tym, czy i kiedy zabieg powtórzyć powinna być konsultowana z lekarzem prowadzącym.
Po przeprowadzonej lipolizie iniekcyjnej możemy zaobserwować utratę kilku centymetrów w obwodzie miejsca poddanego terapii, poprawę mikrokrążenia oraz metabolizmu komórek, stymulację procesów regeneracyjnych i odżywienie skóry. Często wymodelowanie sylwetki wymaga wykonania serii zabiegów, o ich ilości decyduje Pacjent, po konsultacji z lekarzem.
Tak, zabieg wykonany pod okiem wykwalifikowanego i doświadczonego lekarza, jest bezpieczny oraz małoinwazyjny. Po terapii warto przeprowadzić również masaż limfatyczny – przyczynia się on do intensyfikacji przemieszczania się komórek tłuszczowych.
Dermatolog przeprowadza zabieg w znieczuleniu miejscowym lub bez w zależności od rozmiaru zmian, ich lokalizacji i odporności na ból pacjenta. Urządzenie do elektrokoagulacji ma różne końcówki, które dobiera się w zależności od potrzeb. Mogą to być nożyki, pętelki, kulki lub igły. Elektrokoagulacja trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut, towarzyszy jej niezbyt przyjemny zapach ścinającego się białka. Długość trwania zabiegu zależy od wielkości powierzchni poddawanej działaniu elektrody. W miejscu usuwanej zmiany może pojawić się delikatne krwawienie.
– nie powinno korzystać się z gorącej kąpieli i sauny 14 dni po zabiegu,
– korzystać się z solarium oraz wystawiać miejsca po zabiegu na działanie słońca przez 4 tygodnie po zabiegu,
– nie zaleca się wykonywania intensywnych ćwiczeń fizycznych przez 7dni po zabiegu,
– estetycznemu gojeniu sprzyja zakładanie opatrunków z użyciem kremów i maści odkażających i przyspieszających gojenie,
– należy zgłosić się na wizytę kontrolną po zabiegu.
– cukrzyca,
– zaburzenia układu krążenia,
– zaburzenia krzepnięcia krwi,
– ciąża,
– wszczepiony rozrusznik serca,
– choroba nowotworowa.
Pytanie o to, jak długo utrzymuje się makijaż permanentny, jest jednym z tych, które zadaje sobie każda kobieta, która planuje zabieg. Odpowiedź niestety nie jest jednoznaczna, bo efekt zależy od wielu czynników. Począwszy od wiedzy lingeristki i barwników, jakich używa, po typ i kondycję skóry
Na makijaż permanentny brwi i ust decyduje się coraz więcej kobiet, co jest wynikiem spektakularnych rezultatów, jakich można się spodziewać po wizycie w gabinecie. Nie trzeba poświęcać rano czasu na makijaż, nie trzeba się również obawiać tego, że spłynie podczas niepogody, na siłowni, czy basenie.
Zawsze można wyglądać pięknie, ale jak długo? Chociaż mówi się, że jest to makijaż trwały, to nie zostaje na zawsze.
Aby mieć prawidłowo zrobiony makijaż permanentny, warto zwrócić się do sprawdzonych specjalistów. Osoby zajmujące się tym zawodem nazywają się linergistami. Linergista, niczym malarz, najpierw musi wykonać szkic na twarzy w miejscu zabiegu. Ponieważ następuje przebicie naskórka, może być potrzebne miejscowe znieczulenie np. w formie kremu. Odcień pigmentu dobiera specjalista po konsultacji z klientem.
Zasady są prawie takie same jak przy robieniu tatuażu. Różnica polega na płytszym wprowadzaniu pigmentu, do czego używa się sterylnej, jednorazowej igły. Ile trwa makijaż permanentny? Może to zająć ok. 1-3 godzin, wykonanie cienkich kresek na górnych powiekach zajmuje godzinę, a pełen make-up (oczy, brwi, usta) to nawet 5 godzin jednorazowo. Gdy powierzchnia jest większa lub ból przy zabiegu jest trudny do zniesienia na raz, wtedy należy umówić się na wizytę raz jeszcze.
Przestrzeganie zaleceń po zabiegu makijażu permanentnego jest bardzo ważne. Istotne jest, by w ciągu najbliższych dni NIE:
– zdrapywać strupków,
– dotykać i trzeć skóry,
– myć miejsca zabiegu mydłem czy żelem lub tonikiem,
– używać peelingów,
– korzystać z sauny, basenu,
– używać przypadkowych kremów,
– eksponować skóry na słońce,
– nakładać makijażu.
Miejsca pigmentowane trzeba przemywać ( łagodnie ) czystą letnią wodą. Należy także unikać dużego wysiłku sportowego. Można smarować maściami polecanymi przez specjalistę lub witaminą E. Ze względu na zagrożenie opryszczką, w przypadku makijażu permanentnego ust warto stosować środek przeciwwirusowy przed, w trakcie i po zabiegu.
Spectrum stosowania tej zaawansowanej terapii jest bardzo szerokie. Odpowiednio dobrany preparat podziała na suchą, ziemistą skórę, ze śladami po przebytym trądziku lub przebarwieniami posłonecznymi.
Zabieg mezoterapii z zastosowaniem odpowiedniego koktajlu składników można stosować na twarz, szyję, dekolt, grzbiety dłoni, oraz ciało w celu poprawy napięcia skóry lub niwelowania cellulitu.
Mezoterapia ma swoje zastosowanie w terapii wypadania włosów celem poprawy ich kondycji i stymulacji wzrostu.
W zależności od celu, w którym pacjent zgłasza się do gabinetu, dobierana jest odpowiednia substancja czynna. Zabieg przeprowadza lekarz medycyny estetycznej.
W zależności od potrzeb pacjenta zasadnicza część zabiegu może być poprzedzona nałożeniem kremu znieczulającego.
Istotą zabiegu mezoterapii jest wprowadzenie w głębsze warstwy skóry, odpowiednio dobrane preparaty, czyli koktajle na bazie kwasu hialuronowego wraz z witaminami i aminokwasami, mające zadziałać nawilżająco, regenerująco i odżywczo. Lekarz wykonuje serię nakłuć igłą, podczas których wstrzykuje odpowiednio dobrany preparat.
Zabieg trwa od 30 do 60 minut.
Jak każdy zabieg medycyny estetycznej, mezoterapia ma swoje przeciwwskazania. Nie powinno się go przeprowadzać w przypadku następujących stanów czy chorób:
– ciąża,
– karmienie piersią,
– choroby o podłożu autoimmunologicznym,
– cukrzyca
– skłonność do powstawania blizn przerostowych,
– stany zapalne skóry ( opryszczka, trądzik ),
– nadwrażliwość na kwas hialuronowy lub inne substancje zawarte w preparatach do mezoterapii.
Prezentowany opis procedury ma ogólny charakter i nie stanowi informacji medycznej. Podstawą wykonania zabiegu w celu zapewnienia pacjentowi maksymalnego bezpieczeństwa, jest zawsze indywidualna konsultacja lekarska.
Zabieg radiofrekwencji mikroigłowej polega na wprowadzeniu bardzo cienkich igieł na głębokość między 0,5 mm a 3,5 mm przy jednoczesnym emitowaniu fali radiowej, która nagrzewa tkankę wokół powierzchni igieł bez przegrzania skóry i bez ryzyka poparzeń. W wyniku wytworzenia energii w tkance dochodzi do powstania punktów koagulacji oraz kontrolowanych przegrzań, które zapoczątkowują procesy regeneracyjne w skórze i tworzenie się nowych włókien kolagenowych. Ta metoda zdobyła uznanie lekarzy na całym świecie ze względu na możliwość wszechstronnego wykorzystania urządzenia w różnych wskazaniach.
– szerokie zastosowanie – w leczeniu blizn, również blizn potrądzikowych, rozstępów, rozszerzonych porów, łojotoku, zmarszczek, nadpotliwości, wiotkość skóry,
– doskonałe efekty przy minimalnej inwazyjności,
– zabieg całoroczny – można go wykonywać latem i zimą,
– zabieg można przeprowadzać na delikatnej skórze, np. zabiegi pod oczy,
– brak złuszczania naskórka bezpośrednio po zabiegu,
– długotrwałe efekty zabiegowe,
– wysokie bezpieczeństwo potwierdzone certyfikatami.
– ciąża i laktacja,
– choroby nowotworowe,
– obecność metalowych implantów w miejscu zabiegu,
– rozrusznik serca,
– epilepsja i choroby psychiczne,
– choroby skóry,
– choroby autoimmunologiczne,
– niewyregulowana cukrzyca,
– choroby układy krążenia, np. zakrzepica,
– przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, niesterydowych leków zapalnych,
– ostre stany zapalne skóry,
– skłonność do keloidów, bliznowaceń.
Osocze bogatopłytkowe (platelet rich plasma, PRP) jest produktem inżynierii tkankowej. To autologiczny preparat krwiopochodny, w którym znajdują się skoncentrowane płytki krwi zawieszone w małej objętości osocza. Proces produkcji PRP polega na pobraniu krwi obwodowej od pacjenta i jej wirowaniu skutkującym oddzieleniem elementów morfotycznych krwi (różniących się ciężarem).
Koncentracja płytek krwi w osoczu bogatopłytkowym wiąże się z wyższym stężeniem płytkopochodnych czynników wzrostu (growth factors; GF), które uczestniczą w procesach regeneracyjnych tkanek. GF to białka magazynowane w płytkowych ziarnistościach α, które są wydzielane i przekształcane w formy bioaktywne w czasie aktywacji płytek. Ponad 95% płytkopochodnych czynników wzrostu ulega sekrecji podczas pierwszej godziny po aktywacji płytek krwi.
Osocze bogatopłytkowe może zawierać od 2 do 9 razy więcej płytek w jednostce objętości niż krew fizjologiczna. Według doniesień, mniejsze (niż dwukrotne) stężenia PLT nie przyspieszają procesów gojenia; natomiast zastosowanie znacznie wyższych stężeń nie przekłada się na lepsze efekty terapeutyczne.
Zabieg poprzedza konsultacja lekarska i szczegółowy wywiad medyczny. Lekarz wyjaśnia przebieg procedury, jej możliwości i ograniczenia oraz możliwe działania niepożądane.
Wykonuje się w znieczuleniu miejscowym powierzchniowym (krem znieczulający nakładany jest ok. 30 minut przed podaniem PRP).
Procedurę rozpoczyna pobranie niewielkiej ilości krwi żylnej od pacjenta (zwykle 8-24 ml). Najczęściej krew pobierana jest z żyły kończyny górnej w okolicy zgięcia łokciowego. Po nałożeniu opaski uciskowej na kończynę pacjenta (powyżej miejsca wkłucia) i dezynfekcji skóry wykonuje się wkłucie i zwalnia opaskę. Po pobraniu krwi pacjent uciska miejsce wkłucia gazikiem ze środkiem dezynfekującym.
Wskazaniami do wykonania zabiegu są przede wszystkim pierwsze oznaki starzenia skóry, pozbawiona blasku skóra, nadmierne wypadanie włosów, czy też brak efektów leczenia łysienia. Do głównych przeciwwskazań zaliczamy natomiast nowotwory, choroby krwi oraz choroby autoimmunologiczne.
Osocze bogatopłytkowe jest substancją wykazującą wysoką skuteczność w terapiach wdrażanych w różnych dziedzinach medycyny. Pacjenci poddani leczeniu zazwyczaj odczuwają znaczną poprawę jakości życia poprzez pozbycie się dolegliwości bólowych bądź poprawę wyglądu. PRP jako substancja autologiczna jest także bezpieczne dla pacjenta i rzadko wykazuje działania niepożądane. Do sporadycznie występujących skutków ubocznych stosowania osocza bogatopłytkowego należą: ból po aplikacji zastrzyku, brak oczekiwanego działania, wystąpienie infekcji, zakrzepów, czy bliznowacenia. Działania niepożądane w terapii PRP należą jednak do rzadkości i zdecydowanie nie powinny odwodzić pacjentów od decyzji o poddaniu się leczeniu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego.
Bez względu na rodzaj wybranego preparatu procedura zabiegowa jest do siebie zbliżona i polega na podskórnym podaniu preparatu przez lekarza za pomocą kaniuli lub igły.
Po zabiegu Pacjent przez kilka dni może odczuwać swędzenie, delikatny obrzęk i tkliwość, a skóra w miejscu zabiegowym może być zaczerwieniona.
Terapia zabiegowa obejmuje kilka zabiegów, a ich konkretna liczba oraz częstotliwość ustalana jest indywidualnie przez lekarza.
– cera pozbawiona blasku,
– utrata jędrności i napięcia skóry,
– zmarszczki,
– blizny,
– rozstępy,
– skóra odwodniona, wymagająca dogłębnego nawilżenia,
– skóra narażona na stres antyoksydacyjny,
– profilaktyka Anti-aging.
– ciąża,
– laktacja,
– choroby nowotworowe,
– zaburzenia krzepnięcia krwi,
– skłonność do powstania blizn przerostowych,
– stany zapalne skóry,
– grzybicze i bakteryjne infekcje skóry,
– opryszczka i inne infekcje skóry.